خانم مرلین مونرو
خیالت تخت
تحت ما تحت هیچ کداممان
شعله ای اگر باشد
رویش می نشینیم و دم نمی زنیم
تنها ژست می گیریم
به دوربین لبخند می زنیم
مستیمان بهانه ای
برای پایکوبی بی مناسبت
رقصمان فرصتی
برای تلاقی نگاهها و اندامها
و شاید تماسهایی تصادفی
از سر تصادف
اینجا جمع شده ایم
ازانقلاب اولیا
عقده های مربیان
جنبش فرزندان
این مهمانی سپید
کلاس جبرانی
نوجوانی هاییست
که جای عشق و حال
پشت کنکور ماضی شد
توی دانشگاه رویا
در دل هرکداممان رازی
در سرمان سودایی
در دستمان گیلاسی
بنده واربه پرستش لحظه
لبخند و گوشه چشمی
یک نگاه حلال است
دو تا حال
سه تا حق
می دهید به ما؟
ما تشبیه معصومانه اساطیریم
No comments:
Post a Comment