همه سرشان به سنگ می
خورد
تو به درخت
درخت به خودرو
خودرو به فرمان
فرمان به دندان
دهانت صاف برادر
فک ما افتاد
از بس که گفتیم ولی
یک گوشت در و
یک گوشت دروازه غار
قار قارِ کلاغ و
قیل و قال از برای
هیچ نصیحت و
پوچ زندگی
ولی
یک بار تنها
تو یک بار زندگی می
کنی
پس پیدا کن خرده های
دندانت
بدوزلثه های پاره ات
کوتاه کن گوشهای
درازت
--خیاط ماهری می
خواهی بی خیال—
خالی کن شکمت را از
پند
رودل کرده ای
درد و دل کن
و از نو گوش کن
با چشمهای باز
دهانِ بسته
خسته اند این خلایق
زهرِ زمانه تلخشان
کرده
گوشهایت را از عسل
پر کن
دهانت را از گلاب
خواب؟
نه
زندگی ولی یک رویاست
تعبیرش به روشنایِ
آبِ روان بسپارو
رسولِ بی ادا اصول
که پیامش در چرخه
خواب های خشتکی
وعده بهشت برین نمی
دهد و
خوفِ خفنِ فی خالدونِ
ما تحتِ الامرهو
تو هم از مایی ولا
کافرون
ما هم آنجا بوده ایم
که تو امروز افتاده
ای
دستت را به من بده و
بر خیز
گناه هیچ کس نیست
اصلا گناه نیست
دلِ مادر از گل است و
گلاب می شود به یک
قطره اشکت
خار نرود به پایت
که بی خواب و خوراک
می شود
برای جگر پاره اش
دلِ پدر از آیینه
صافتر
بشکند
به هر تکه اش انعکاسِ
مهرِتو می شود
تحتقاری اش
خیالِ خوشِ عصایِ
پیری اش
از ما هم خیالت تخت
یک برادر داری
از یوناتان شیردل
دلاورتر
از وزیر صنایع
گرفتارتر
سه خواهر
که دو تاشان
آناستازیا و درزیلا نیستند
چون تو سیندرلا نیستی
یکی هم شیرین شاعری
ولی
خرمایِ بر نخیل
بنابر این
دست بر زانوی خودت
هر گُلی زدی به سر
خودت
یا سرت به درخت بزن
زندگی از آنِ تو ست
و حق تو بیش از زخم و
اخم و تَخم
به تُخمت هم نباشد
تلخی اش
جان شیرینم
خواهر به فدایت
دنیا بی تو نباشد
شادی هدف زندگی ست و
کار جوهرِ مرد
مردِ بزرگ
دنیایِ آینده منتظرِ
توست
می چرخد هر طور که
بپیچانیش
لوله اش کن
زیر یک خمش رابگیر
فتیله پیچش کن
گفت آسان گیر بر خود
کارها کز روی طبع
سخت می گیرد جهان بر
مردمانِ
گنده گوز
مخصوصا آنهایی که بر
سمندِ پدر
تنهایی به شمال می
روند
در راه کرج کج می
شوند
خودروشان به درخت می
خورد
فکشان به فرمان
سرشان به سنگ
درس عبرت را
از بحر می شوند
جانِ برادر
از ما وقع درس گیر
به درخت گیر نده
نکن
به درخت
چی کار داشتی آخه؟
ای باااااا
آبت نبود
نونت نبود
شمال رفتنت چی بود؟
