خداحافظ
گرد که می شوم
ناگزیرم
به غلطیدن
مثل اشک
روی سرپایین زندگی
ناگزیرم
خداحافظ
خوابِ آرامِ بی زولپیدم
باز نیمروی صبحانه
به یک نفر
لبخند می زند
خداحافظ
فصلِ بوی باران
باز سایه ام
در پیاده رو
تنها به خانه بر می گردد
خداحافظ
دلنشین ترین صدا
دوست داشتنی ترین دروغ
گریه دارترین خنده
اعتماد ابلهانه ام
درد فلسفی
تنهاترین همراهم
قصه بی پایان
به آخررسیده ام
گوشهایت را بگیر
فریاد بلندی کشیده ام
با پوستِ پاریزین
بر بستری از اعتماد
با صبرمعصومانه اش
هم خوابه می شوم
تحمل
تعرق
طپش
خر
پف
غلت
بازو
بوسه
ناز
رازی
که در شکمم
لگد می زند
سر زا می رود
آرام می خوابم
و صبح می روم
ژولیده وشادو شیشه ای
بی آنکه برهنه شوم
مرا می بیند
پنجره باز است
از بلندیهای هارلم
هوای تازه بدرون
می تابد آفتاب
بی دق الباب
بر صبحِ تعطیلِ این اتاق
برچای در لیوان
پنیر در لقمه نان
من در آغوش تو
فرو می شود نفسی نو
در باز دم کلمه ای
که لای لب
جان می بازد
سزایمان سکوت است
و سوار شدن بر موجی گیج
و پیش پیش بینی
روزی که مثل حلوا
آب می شود
بر نقشه ها؟
رها
بالا می روم از آفتاب
تاافقِ سرخ آبیِ هارلم
غباری بی دغدغه که
پنجره باز است
بگو از کدام عنصری؟
آتشی و می سوزانیم
آبی و سردم می کنی
بادی و می روی
خاکی وفراموشم می کنی
نخ دادم نگرفتی
کش شدی در رفتی
در شدم بستی
سد شدی شکستم
تکه هایم را بند زدی
بند نکردم رفتم
دلت برایم تنگ شد
تاریکی پراز جن است
تنهایی پراز تاریکی
می ترسم
ولی عادت ندارم
به مهربانی بی انتظار
مانده ام تنها
سنگی داده ای دستم
نمی دانم بزنم به
کدام بالش
یا خودم
مانده ام توی شک
این سیب را می بینی؟
ترکم کن همین الان
اگر بهترین زن دنیا نیستم
برای امیری چون تو
پشت این دریچه
باغی ست
مخفی
با دو حالت
خوب یا بد.
اگر بد
که یک حالت
هیچ.
ولی خوب را
دو حالت.
یا خوش بخت
می شوم
فبها و نعم.
یا معتادش
با سه حالت
نئشگی
خماری
و ترکم.
باز پشت در
می یابم خود را
همین جا که هستم
پشت این دریچه
باغی ست
چه گیری دادی
به گلو
هلو!
های با توام
نا رنجیِ
رنج
و رورفته
سرخِ صورتیِ سوراخ فوری
فرو
رو فورن
یا بیا
بالایِ افق
آفتاب شو
شب یا روز
؟
به روزم من
بی اما
تمنا
دارم
می پرسم
برای بار سوم
بنده
وکیلم؟
منتظرم
یکی قرار است بیاید
که هیچوقت نمی اید
از آهنگ شاد
گریه ام می گیرد
از بوی قهوه جو ضعف
نیا
همان دورها بمان
هر جا که هستی
پشت کلیسای ریور ساید
پشت هادسن رود
پشتِ کوه
پشتِ ماه
پشتِ اسکرینِ آیفون فایو
دستهایم دیگر
مثلِ کیفِ هِنری خالی
خودم بی حس
مثلِ خودِ هِنری
از اینجا تا تسکین
یک گاز از کیکی
که خون بالا می آوری
کار درست را
تو کردی مردیت
آدمها را درست دیدی
زمین قانون جاذبه را
دفع می کند
نمی توانیم بچسبیم
بیهوده به قانون ترافیک
احترام می گذارم
سرعت
سبقت
سر خوردن
روی یخ
پشت پیچ
صعود سقوط
دریاچه یخ
و هیچ
چقدر نزدیک
نشد بگذرم
آب از سرم
با این همه
سر به هواییم
که مادرم را
کلافه می کرد
"دقت کن"
و ساعت را
زود می گفت
تا ندوم
تا زمین نخورم
دیر می رسیدم
ناضم پیر دختر
حی و حاضر
با ابروهای پاچه بزش
تا لب مقنعه اش
عقده اش به لبش
نمره انضباطم را
کم می کرد
به جهنم
حالا هر روز
جوراب سفید می پوشم
و ناخن بلند
و مو هایم را
از هر جایی که بخواهم
می دهم بیرون
اصلن برود توی
چشمت
کور
می خواستی
عاشق نشوی
زندگی فیلم هندی نیست
آن مرتیکه هم
ریشی کاپور
آندر سکوی باهر نا آسوکه
باهر سکوی آندر نا جاسوکه
..
گیر افتاده ای
خاک بر سر
توهم زده ای
شبح اپرا دیده ای
روی دیگرش را
حالا می بینی
چه کسی
خالی می برد
از این زمین
خالی بند
